هدایت تحصیلی

اخبار اعلام میکرد که نتایج هدایت تحصیلی امده. از انجایی که این مسئله فقط شرایطی برای حضور داشتن در مدارس دولتی بود من نگرانی از این بابت نداشتم.

 فرقی نداشت چه کوفتی برای من اولویت اول و چه کوفت پریمی الویت دوم است..من چیزی که واقعا برای روحیاتم ساخته شده بود را رها کرده و ثانیه ای نیست که در حرفه ی جدیدم سعی نکنم از هیچی های سرد اتاق های عمل و روپوش های سبز لجنی و صورت های پوشیده شده ،شعر و گل و موسیقی نسازم.

تصور کنید هنگام مردن کسی من تصنیف" ابر میبارد" شجریان را پخش کنم باران هم بیاید.

یا هنگام تولد فرزندی بگویم "چشم دیگران کور که وی هم جان است و هم جانان است."

حقیقت تلخ اینجا مزه ی شربت سینه میدهد

کسی مِی نخوردست و کسی تار نداشته

کس گُلی نخواسته و کسی یار نداشته

اینجا گل رز تازه و خشکش فرقی چنان ندارد.

میگویند "زندگی بدون موسیقی ظندگیثط "

راست هم میگویند اما حیرتا که به استثنای زندگی های فضایی که محصولی خودساخته به اندازه روشِ  7 میلیارد و نیم انسان که میتواند باشد ،طبق عمل جایگذاری ضرب ما برای زیستن اشتباه 18 روش دیگرنیز داریم.

الان همین نوشته فوق نیز حاوی یک روش غلط از زندگیست

میتوانستم بگویم:

"زندگی جای بدی بود نمیفهمیدیم

و تمام هیجانات جهان گور شدند

جبر از آغاز جهان مسئله ی تلخی بود

اختیار آمد و مجبور به مجبور شدند"

#علیرضا_آذر

اما خب نگفتم! دقیقش را بخواهید برمیگردد به زمانی که هدایت تحصیلی به عرصه آمد

خبر داده بودند که باید اولیا در جلسه ای شرکت کرده و کد رمز عبور برای وارد شدن به اکانت و انجام ازمون را ،از مشاور مربوطه تحویل بگیرند .

بسیار این نکته بازگو شد که دوهفته زمان موجود است و بعد از دوهفته نمره ها صفر رد میشوند و عملا هیچ رشته ای برای شما مناسب نیست .حیرتا!

اما خب تصور کنید فردی بودم نگران اینده، دودل و شکاک که مشاوره های هدایت تحصیلی اش صرف گفتگو راجب اینکه چگونه باید در باتلاقی که غرق شده زنده بماند صرف میشد .بیشتر سعی میشد که به او یاد اوری کنند افسرده است و پژمرده و برای تصمیم گیری اصلا وضعیت مناسبی ندارد.

مشاور مهربان بود و اکثر کلاس هایی که ارزش گوش دادن نداشت را برایم کنسل میکرد و من راه پله کلاس تا دفترش را بیشتر از راه خانه دوست داشتم

50 دقیقه تا خانه در مسیر گرم و ناهنجار با ترافیک و دود بودم

اینجا فقط کافی بود بگویید خانم فلانی کارم دارند با قطار سریع السیر مثل همان ها که در ایتالیا هست به دفتر میرسیدی

کسی به رفت و امد های من شک نمیکرد ولی بعد از چند جلسه در را که باز میکردم تا به کلاس برگردم همه به چشم هایم خیره بودند تا غلظت آلودگی سربی هوا را بسنجند:)

دوهفته گذشت و قانون این بود که کد را فقط به والدین تحویل بدهند

من ولی رو به رو بودم 12 روز در دوهفته را با کادر آموزشی که مدام میپرسند چرا کسی نمی اید؟ِچرا اهمیت نمیدهی؟

چرا گوشی تلفن را جواب نمیدهند؟

غالبا کسی به دو طرفه بودن رابطه ی اهمیت دادن توجهی نمیکرد.. نمیدیدند توجه یکطرفه ای که از طرف من بود به مراتب بد تر از هزاران عشق یک طرفه ایست که ادم ها با ان مقابله میکنند

توجه مانند عشق یکطرفه مزخرف است

حال ادم را بهم میزند. مادر توجه یک طرفه وضعیت نا بسامانی دارد.

من جوابی نداشتم. بهانه دانی ام تمام شده بود این اخری از دوستانم قرض میکردم

تا زمانی که من هم بیخیال شدم

به این نتیجه رسیدم که رئیس آموزش و پرورش ما کمی بد موضوع را فهمیده است

اگر از ابتدا کدی برای هدایت زندگی میدادند

با دوهفته وقت برای پاسخگویی ،آن وقت زوجین درمی یافتند که اهمیت دو طرفه بین انها موجود هست یا خارج از موجود.

شاید هیچ پدری لحظه ی تولد اولین فرزندش را از دست نمیداد

کسی دیگر مجبور نبود به روانشناس ها رو بیاندازد

چون زندگی برایش غلط ترین نوع زندگیست .

در لحظه هدایت تحصیلی و انتخاب الویت بندی ات آنقدر زندگی ات هدایت شده بود که به صدای قلبت گوش دهی طبق ضربانش همه چیز را پشت سر هم بچینی.

یک ماه بعد میشنیدم که تا دوماه دیگر زمان برای هدایت تحصیلی هست و حالا نیز جوابش آمده

برو به درک!